Bachbloesems Wild rose: een leuk verhaal
Als ik denk aan bachbloesems Wild Rose, dan denk ik aan twee collega’s. Iedereen kende ze, en ik gebruik schuilnamen om het geheel niet al te confronterend te maken: Frank en Sabine. Elke ochtend zag je ze op het werk verschijnen, en de dialoog ging steeds dezelfde richting uit. Het ging zelfs zover dat collega’s na verloop van tijd deze dialoog zelf gingen spelen.
Wij: Ah, goedemorgen, hoe gaat het ermee?
Zij: Ah ja, als het iets is hee.
Wij: Leuke dingen gedaan dit weekend?
Zij: ’t Is te zien wat ge leuk vindt hee.
Wij: Plannen voor deze week?
Zij: We zullen wel zien wat we moeten doen zeker?
Wij: En wat eet je vanavond?
Zij: Tja, wat moet een mens altijd eten hee?
Kortom, als je zelf nog niet depressief was, dan was een gesprek met één van deze collega’s echt wel een aanleiding om het te worden. Alles overkwam hen. Of het nu goed of slecht weer was, of er veel of weinig werk was, het liet hen allemaal koud. Het ging zelfs zo ver dat collega’s een bijnaam gingen gebruiken voor deze twee mensen: apa en thie, afgeleid dus van apathie.
Bachbloesems Wild Rose en er kwam verandering
Op een bepaald moment ging ik bachbloesems Wild Rose in de balans gooien. De balans die moest uitmaken of deze zielige manier van leven met pesterijen zo verder ging of Bachbloesems die verandering zouden kunnen brengen.
Ik trok de stoute schoenen aan, en ging met allebei apart een praatje maken. Of zij bachbloesems kenden? Het was alsof de duivel ermee gemoeid was, maar beide reacties waren identiek: Bachbloesems, och god, wat is dat voor iets, denkt gij dat ik dat nodig heb misschien? Of met andere woorden: daar was al meteen het apathische gevoel. Ik begon te vertellen, en Sabine hapte toe. Ook al was het niet overtuigd, toch wou zij dat wel eens proberen, maar de ondertoon was duidelijk dat Bachbloesems de wereld rondom haar niet gingen veranderen. Frank vroeg of ik niets beters te doen had, en droop af.
Na enkele weken zag je bij Sabine echter veranderingen. Ooit kwam zij al lachend op het werk. Collega’s vroegen zich af of die glimlach kwam door de zon die op haar gezicht scheen of was die lach echt? Ja hoor, de lach was echt. Want toen we haar vroegen hoe het ging, antwoordde ze: zalig, zo’n stralend zonnetje vandaag. We keken elkaar verbaasd aan, maar ik wist: Wild Rose doet haar werk! En zo ging het steeds beter met haar. Het evolueerde zelfs zodanig dat zij Frank ook maar een zaag ging vinden, want die bleef maar apathisch over alles wat er gebeurde.
Wat ik leerde over bachbloesems Wild Rose?
Ook ik leerde iets over bachbloesems Wild Rose. In de eerste plaats dat Bachbloesems effectief wel helpen. Ik leerde ook dat deze Bachbloesems geen “levenslange veroordeling” inhouden. Sabine neemt deze remedie ondertussen niet meer, maar blijft wel nog steeds optimistisch, levendig en enthousiast. En wat ik ook geleerd heb: ik probeer het zeker en vast nog een keer bij Frank!